Wachten, wachten, wachten

17 februari 2014 - San Juan, Argentinië

Zondag rijden we in de namiddag terug naar de rivier, er is niets veranderd, we zien veel dezelfde gezichten, hola ! Hola! Ik denk dat we ondertussen de halve bevolking van valle de fertil kennen, de mensen staan weer geduldig te wachten , kamperen, er staan al parillas, ik zie een poltieagente gezeliig mee mate drinken,als de bulldozer eindelijk weer aankomt en er kan een kamion over gebeurt dit onder luid applaus, frans besluit de valiezen uit de auto te gaan halen, hij maakt voor de 2de maal de oversteek in de kamion van omar, de eerste valies gaat alleen mee terug met de bulldozer, de tweede samen met frans in de buldozer, we bedanken de man en geven hem een propina (fooi)onze auto laten we voor de 2de maal achter,niet zo leuk, maar we moeten  het nemen zoals het komt, aan de natuur kan je niets doen, we hadden het liever anders gezien maar dit is weer een andere ervaring, we logeren bij de lokals thuis en leren heel wat mensen kennen, we doen samen boodschappen ,koken samen en eten samen, We zitten allemaal in het zelfde schuitje en dat schept een speciale band ,elke dag word hier gezegd dat het 'morgen beter zal zijn, want ze geloven dit hier zelf niet, er is meer water gevallen dan ze in 3 jaar samen hebben gezien, en het is 46 jaar geleden dat het langer als 2 dag geregend heeft, ze zijn hier niet op voorbereid!!!!!! In belgie regent het soms wekenlang zo , echt zot !!!!, we hebben een tof koppel uit BA leren kennen, leonard en laura , hij is architect en zij guardia op de luchthaven, deze mensen zitten hier al 6 dagen vast, ze wilden na een bezoekje aan valle de la luna en talampaya verder op familiebezoek richting cordoba, maar hun vakantie zit er bijna op, we kunnen niets doen dan samen wachten ........... Maandagmorgen neemt meredih ons mee naar een plaatselijke artisanale wijnboer, we krijgen een fantastische rondleiding , hier worden geen pesticiden gebruikt, de kikkers, katten enz....zijn  de natuurlijke pesticiden , de kikkers eten de insecten, de katten de ratten en zo gebeurt alles natuurlijk, de cirkel van het leven ! heel intressant en weeral een heel simpathieke   mens, trots toont hij ons zijn zilveren medaille die hij onlangs gewonnen heeft, we kopen enkele flesjes om s'avonds samen te consumeren,het was een welkome afleiding met dank aan meredih die alles in het werk stelt om ons het zo aangenaam mogelijk te maken, nogmaals, we hadden het slechter kunnen treffen, we zien het nieuws en beseffen de ernst van de situatie  er zijn reeds 3400 mensen geevacueerd in de regio san juan,de mensen uit de kleinere dorpjes in de valleien, de wegen zijn overspoeld, en stukken zijn gewoon weg, er zitten toeristen samen in een schooltje, we horen dat de mensen en de toeristen op 5km hiervandaan op de finca waar we normaal gereserveerd hadden niet bevoorraad kunnen worden, we zijn dankbaar voor de gastvrijheid van omar en meredih en zullen ook deze mensen weer nooit meer vergeten !!!!!

 

3 Reacties

  1. Mama:
    18 februari 2014
    Inderdaad die mensen zul je nooit vergeten. Het is toch wel straf dat er niets tegen kan gedaan worden. Het is toch een ernstige gebeurtenis zoveel mensen al geevacueerd.
  2. Ariane coene:
    19 februari 2014
    Seg rosseke ik denk juist aan iets . Aangezien jij in normale toestand al een niet te stuiten waterval met woorden spruit heb ik zo een zwaar vermoeden dat jij éénmaal terug thuis, ons gaat bestoken met een non-stop monoloog van minstens 3 dagen en 3 nachten. Dus ik zou zeggen .... ja, brengt voor ons dan ook maar zo'n pakske cocabladeren mee he!
  3. Jacobs marie-louise:
    19 februari 2014
    maak da nu mee nadje de vorige reis was precies makkelijker he grtjs