2x gestrand

Vrijdagochtend nemen we afscheid van nacio ,onze vriendelijke gastheer, en van claudio en pauline onze chileense vrienden, we vertrekken onder een lichte motregen,ik opper dat de weg misschien slecht zou kunnen zijn door de regen maar volgens nacio zal het direct stoppen want het regent normaal nooit en de vallei is een woestijn zegt hij, dus weg zijn we , op weg naar het mooie valle de fertil ,we rijden richting san juan met zijn mooie valleien,landschappen,olijfgaarden en wijnakkers, zoete druiven en meloenen, metershoge cactussen met prachtige bloemen,de anders kurkdroge steppen die schitteren in de zon, staan volledig onder water, we zien de steppebewoners met hun lemen huisjes onder daken van zeil vastgemaakt met banden en stenen water uit de huisjes scheppen, we rijden verder de provincie san juan binnen met zijn 1 inwoner per km2 krijgen we meer en meer het gevoel van onverkend gebied,onhergbergzame natuur en onverharde wegen.we zien de valleien onder water staan en ik vrees een beetje voor de weg naar onze finca, daar deze midden in een vallei ligt, we rijden verder en plots worden we tegengehouden, we moeten terug, er is een brug ingestort, we snappen de draagwijte niet echt daar we verder geen informatie krijgen, we volgen de omleiding en door de tipische verkeersinformatie hier rijden we algauw een uurtje de verkeerde richting uit, we vragen een paar keer de weg en nemen onderweg een ouder vrouwtje mee dat tevergeefs op de bus staat te wachten, ze verteld ons dat ze niet naar huis kan door de regen, we snappen het nog steeds niet want het motregent, zoals het zo dikwijls doet in belgie, na een tijdje staat er terug een politiepost en deze verteld ons dat de weg naar valle de fertil , de legandarische route 40 , 1.80m onder water staat ???????, door de badenes in de  weg, dit zijn enkele uithollingen en niet zozeer door de regen maar door de stroming die van de bergen komt is de ruta veranderd in een rivier, we mogen niet verder,we stranden dus op nog geen 200km van de mooe nationale parken van talampaya en valle de la luna, die we zou graag zouden bezoeken noodgedwongen zoeken we onderkomen in een schamel hotelleke in het bedevaartsoord difunta corea, het is een tussenstop voor bedevaarders en routiers, de legende zegt dat dit een vrouw met kind was dat helemaal van la rioja tot daar gewandeld is en omgekomen is van de dorst, ze is heilig verklaard en word hier tot op het randje van de waanzin aanbeden, langs de kant van de weg zie je altaartjes met soms wel 100flessen water, frans dacht eerst dat er een camion zen  lading kwijt was,maar dit zijn giften aan de difunta!!!we eten in een al even schamel restaurantje, en voelen ons als figuranten in een slechte Bfilm maar we zien er het avontuur van in, we hebben eten en slapen en das het voornaamste, als we terug naar het hotel gaan, is dit in het pikdonker, alle elektriciteit is uitgevallen,we richten ons tot de difunta corea voor meer geluk op de weg en kruipen vroeg onder de wol