Nog meer avontuur

Smorgens na een half uurtje onderhandelen met de lokale politiepost mogen we verder, joepie !!!!! De weg naar de nationale parken is vrij !!!!!!we brengen een kort bezoek aan de vele altaars voor la difunta corea, absolute waanzin ,er is een kamer waar 100den trouwjurken hangen, eentje met 100den Sporttrofeeen,eentje met fotos noem maar op , we rijden verder en even later verteld de tweede politiepost ook dat we idd verder kunnen, weliswaar moeten we voorzichtig zijn maar de weg is open, dat we meer dan voorzichtig moeten zijn merken we al snel!!!!!plots staan we voor rivieren, 20cm diep, ingezakte wegen,met puin van stenen in de midden, wij rijden piepend en krakend door enkele door en vinden het nog altijd wel een beetje spannend, we naderen een rivier met aangepoelde kiezel zeker 30cm diep over een breedte van 10meter, wat nu????frans twijfelt, loopt de rivier 2 maal door ,achter ons komt een kamionet met werkmakkers, ze stoppen ,overzien de situatie en overleggen even, 1 van hen, marcello stapt bij ons in de wagen, de camionette rijd voor en opent zo het water voor ons en in zijn spoor racen wij er ook door, dit herhaald zich een keer of drie en elke keer worden we onder luid applaus van de werkmakkers onthaald aan de andere kant van de weg, yes !!!! Maar het geluk blijft niet aan onze kant , marcello rijd verder met ons mee, de rest heeft zen huis  bereikt, marcello woont in valle de fertil onze bestemming, plots staan we voor een kolkende rivier, er is geen weg meer !!!! Deze rivier heeft een stroming met echte golven,en is zeker meer dan een halve meter diep en zeker 40m breed,enkele dagen geleden was dit nog een droge vallei langs de kant van de weg, het water dat van de bergen stroomt heeft de weg in een kolkende rivier veranderd, hier kan niemand door, we zien, camions, autos,jeeps,camionetten, er staan hier mensen al van snachts te parkeren, ze zeggen dat het water binnen een paar uur wel gaat zakken, dus we wachten geduldig mee,we eten een sandwich in een pover keukentje aan de kant van de weg, mensen die kaas en plaatselijke produkten verkopen, maken sandwiches,en we wachten, wachten, wachten..... Een paar  uur later verschijnt er een bulldozer, ,er komt aktie de bulldozer begint gelijdelijk aan de kamions over te zetten, huiveringwekkend zicht, zelfs de kamions zigzaggen achter de buldozer door de stroming, als er een kabel lost, ben je weg ......enkele waaghalzen in jeeps wagen het er ook op, ze slingeren door de rivier!!!!! De mensen blijven toestromen, mensen die niet naar huis kunnen, niet naar kun werk kunnen, we geloven onze ogen niet ,er is niets van politie, niets van civiele bescherming, ieder probeert op eigen houtje zen plan te trekken!ik babbel hier en daar wat , het gaat er heel gemoedelijk aan toe, wat alleen hier kan,als dit in belgie gebeurt word er een of ander rampenplan afgekondigd en staat het land in rep en roer en word het leger ingeschakeld ,onvoorstelbaar!!!!! ik geraak aan de praat met omar, een man die in san juan een loodgietersbedrijf heeft en hier cabanas verhuurt, daar we ondertussen weten dat de finca la media luna onbereikbaar is nemen we het aanbod om bij hem te logeren aan, hij gaat ons mee overzetten met zijn camion, het is als wachten op een kermisattractie, het is zover tis aan ons, frans neemt de handbagage mee in de camion en ik ga mee de rivier over in de bulldozer, oef we staan aan de overkant, we laten weliswaar  onze auto achter maar omar zegt dat we die sanderendaags kunnen gaan halen,we nemen uitgebreid afscheid van marcello, die samen met frans de overzet in de kamion gedaan heeft en trekken naar onze nieuwe verblijfplaats, bij aankomst blijken alle cabanas vol te zitten met gestrande argentijnen en meredih onze gastvrouw maakt plaats in haar huis, de kinderen moeten op matrassen in de living, en wij krijgen een kinderkamer als slaapplaats, we schuiven aan aan de grote tafel ,drinken een lekkere fles malbec en bedenken dat we het slechter hadden kunnen treffen.........