Terug van weg geweest

Na heel wat moeilijkheden met WiFi en telefoonverbinding terug even kontakt met de bewoonde wereld, vrijdagochtend lieten we de hoofdstad salta met zijn mooie koloniale architectuur achter ons, salta , was lang een belangrijke handelstop  tussen buenos aires en Peru,in de 17de eeuw werd salta een van de belangrijkste steden van Argentinië, salta is gelegen op 1200m aan de voet van de Andes,in een kom tussen de uitlopers van de bergen verderop, we vertrekken richting catchi, de weg is deels ongeasfalteerd dus we hebben een rit van ong 4 uur voor de boeg ,het word een roadtrip met een Dakar tintje,,we rijden tot aan het kleine dorpje el carril,door de vallei escoipe en la cuesta obispo naar het hoogste punt la piedra de molino op 3200m ,ik stap uit en sta letterlijk tussen de wolken, het is net of ik een ijskast binnen stap, zo koud, wat een verschil met het dal dat baad in het zonlicht , waauw wat een uitzichten we stoppen wel 100 x en nemen foto's ,achter elke helling en berg verschijnt er een ander ansichtkaartje, onze magen beginnen te grollen en plots zien we een bord van coca cola en jawel hoor een restaurantje, we stoppen, de achterkeuken zit volgepropt met lokale mensen wel 100 op een plaatsje van 4 op 4 , je vraagt je af waar ze allemaal vandaan komen, want in de verste verte is er geen huisje te bespeuren, we vragen of wij ook kunnen eten, jawel enkele empanades en una botella de cerveza,er stopt nog een huurautootje,Belgen, mensen van Vremde, Filip een cardioloog en Martine ,een produktontwikkelaarster voor een farmaceutisch bedrijf, we drinken nog wat samen en vervolgen onze weg dwars door het nationaal park los cardones waar 1000den cardon cactussen staan,de vrucht pascana genaamd is eetbaar,we zien, lama's, roedels wilde honden, vossen en mooie papegaaien ,het laatste stukje loopt parallel aan het Andes gebergte over la ruta 40 de enige weg die van noord naar zuid dwars door Argentinië loopt, we rijden catchi onze eindbestemming voor vanacht binnen,een dorpje uit een cowboyfilm, we vragen aan een Argentijn de weg naar onze finca, daar deze geen adresaanduiding heeft , we moeten gewoon onze kilometer teller int oog houden, maar missen toch even iets,we babbelen even,en hij geeft spontaan   zen Facebook gegevens want hij vind het zalig kontakt te hebben met mensen uit andere landen, wij ook dus geen probleem, we bereiken onze finca, een fantastisch authentiek gebouw en worden warm onthaald, vanavond staat er ossobuco op het menu en besluiten daar te eten, we gaan even terug naar het dorp we eten een empanada met queso de cabra die op elke hoek van de staat klaargemaakt word,door de oudere dames van het dorp,plots hoor ik men naam noemen en plots staat daar Martin, onze Argentijn die ons de weg uitgelegd had, met de vraag of alles in orde was en we het  goed gevonden hebben,wat een vriendelijkheid stralen de mensen hier weer uit,even verder komen we onze Belgen Filip en Martine terug tegen en drinken samen een aperitiefje op het gezellige stadspleintje, terug naar het hotel voor een heerlijk avondmaal en bedje in, het was een lange schitterende dag, sanderendaags trekken we naar het wijndorpje cafayate.,maar daarover later meer want we moeten terug de road op .......